Onderwijs creëert kansen, dat is een feit. Maar om die kansen te kunnen grijpen moeten kinderen naar school kunnen gaan. Rainbow4Kids zet zich in om degelijk onderwijs in een veilige leeromgeving aan te bieden. Om dit te kunnen realiseren heeft Rainbow4Kids een eigen basisschool gebouwd met een peuterklas, kleuterklassen en een lagere school, waar meer dan 350 kinderen dagelijks schoollopen.
Rainbow4Kids ontvangt er vrijwilligers en/of stagiairs om de Keniaanse leerkrachten te helpen en te ondersteunen tijdens het lesgeven, maar ook om zelf te leren en te begrijpen hoe de Keniaanse leefwereld - en in het bijzonder het onderwijs - in elkaar steekt.
Je gaat er als vrijwilliger/stagiar minstens 2 weken en maximum 3 maanden aan de slag en verblijft in de vrijwilligerswoning.
Je takenpakket wordt in samenspraak met de directie ter plaatse bepaald. Belangrijk is dat je respect toont voor de Afrikaans cultuur en dat je Engels spreekt.
Ook als je geen leerkracht bent, kun je als vrijwilliger bij ons terecht. Op en rond onze school is er altijd wel iets te doen.
We geven graag enkele voorbeelden: met de kinderen spelen op de speelplaats of begeleiden; nieuw schoolmateriaal maken; onderhoud gebouwen; herstelling van de uniformen van de kinderen, zorgen voor brandhout voor onze schoolkeuken ...
Ben je hierin geïnteresseerd?
Download dan hier onze nota over vrijwilligerswerk bij Rainbow4Kids of neem vrijblijvend contact op met katrien@rainbow4kids.be.
Ward Gillijns ruilde in februari 2021 het door lockdown gegrepen België in voor het mooie Kenia. Gedurende 3 maanden zette hij zich als vrijwilliger in voor de Rainbow Primary School en de Rainbow Talent Academy. Hieronder lees je zijn getuigenis.
1 januari 2021, een dag wat normaal een gebeuren is van grote festiviteiten, werd een kleine, in bubbel gevierde, nieuw jaar.
‘Wat een jaar zal 2021 ons brengen, een vervolg van 2020, een 3de, 4de of 5de golf?’, Ik hoor het me nog zo zeggen. Van vaccinaties, reizen, sociale engagementen en in het ‘echt’ naar school kunnen gaan was op dat moment nog geen sprake van. Het gewicht van de coronapandemie begon door te wegen, elke dag een beetje meer. Als enthousiaste en sociaal aangelegde jongeman van 23 jaar die zijn vrije tijd invult als (hoofd)animator en instructeur bij Kazou, vrijwilliger is bij Intersoc en actief aan de slag gaat in de horeca was de maat meer dan vol. Na de eerste examenperiode van mijn ma-na-ma Safety Engineering besefte ik dat er iets moest veranderen. Het was tijd om die aanslepende en negatieve spiraal te doorbreken.
Bewust begon ik mijn zoektocht naar een oplossing voor mijn situatie. Die oplossing moest voornamelijk drie doelen bieden. Ten eerste had ik meer dan nood aan een leefomgeving die sociaal engagement toeliet.
Ten tweede wou ik als vrijwilliger bijdragen aan een humanitair project en tot slot mocht die oplossing niet in de weg staan om mijn online lessen te volgen en mijn thesis te vervolledigen. Zo kwam ik al snel in contact met de organisatie van Rainbow4Kids. Vanaf het eerste moment waren zij laaiend enthousiast om mij te ontvangen. Wat mij vooral verbaasde was het feit dat de organisatie benadrukte dat je ook zonder achtergrond in het onderwijs een meerwaarde kunt betekenen voor het project. Na wat overleg om elkaars verwachtingen af te stemmen, vertrok ik niet veel later op mijn Keniaans avontuur!
Die éérste terug keer op restaurant, ik zal het nooit vergeten!
Na een hartelijke ontvangst werd ik direct mee op sleeptouw genomen. Een rondleiding in het verblijf (een super gezellig huisje met alle voorzieningen), de omgeving van Diani, het prachtige strand en natuurlijk het eerste diner samen met Mama Rainbow, Mary Rose en Jack in Nomad, een idyllisch restaurant waar je absoluut moet geweest zijn. Verbijsterend keek ik toe hoe ‘normaal’ het was om terug op restaurant te kunnen gaan. Dat ‘wauw’-gevoel zal ik nooit meer vergeten. Gezien de open lucht en het respecteren van alle veiligheidsvoorschriften kon dit gebeuren op een veilige manier.
Op de 2de dag werd ik hartverwarmend verwelkomd in de school. Een moment van overweldiging en appreciatie. Er werd gezongen, gedanst en na een welkomstspeech voelde ik me direct thuis op de school.
De negatieve spiraal die ik al maanden ondervond, werd op dat moment al voor een groot stuk doorbroken.
Na een lange tijd ervaarde ik weer ‘goesting’, een innerlijke energie om terug op 100% te kunnen draaien en mezelf te kunnen zijn. Al snel ging ik aan de slag om me in te werken in het reilen en zeilen van de school.
De eerste twee weken bestond vooral uit observatie. ‘Hoe werkt dat hier eigenlijk?’, vroeg ik me af.
De cultuurverschillen en armoede werden duidelijk zichtbaar, dat hoef ik jullie waarschijnlijk niet meer uit te leggen. Toch wil ik graag nog even vermelden dat ik ontroerd ben door de passie waarmee de leerkrachten les geven (gezien de schaarse middelen die zij hebben) en het respect en de discipline die de kinderen hebben naar een ander toe.
Na twee weken observatie werd het voor mij duidelijk zichtbaar hoe ook ik mijn steentje kon bijdragen.
Ik merkte moeilijkheden bij enkele studenten voor wiskunde. Zo kreeg ik inspiratie om zelf lessen ‘Creative Arts’ in te vullen en wou ik graag een upgrade geven aan de lessen ‘Physcial Education’, lichamelijke opvoeding. Leerkrachten geven met de middelen die ze hebben alles om de leerlingen een betere toekomst te bieden, maar door de schaarsheid aan bijscholingen, (digitale) middelen en de grote klasgroepen wordt dit wel bemoeilijkt. De komende weken ging ik daarom actief aan de slag om zowel leerlingen als leerkrachten te begeleiden en coachen. Ik ving voor Wiskunde lessen op wanneer de leerkracht afwezig was, begeleidde mee de huiswerkondersteuning, hielp de leerkrachten om bepaalde stof aan te brengen en verbeterde mee testen. Vooral Grade 8 wou ik boosten voor wiskunde zodat zij hen zo maximaal mogelijk konden voorbereiden voor de grote nationale staatsexamens. Daarnaast begon ik ook met Frans te onderwijzen in Grade 4. Door het nieuwe leerplan krijgen de leerlingen van Grade 4 nu ook Frans. Omdat geen van de leerkrachten ver staat in deze taal naam ik deze taak op mij. Leerlingen waren laaiend enthousiast. Niets is leuker als je buitenschools ook wordt aangesproken met ‘Bonjour, comment ça va?’. Daarnaast volgde ook enkele leerkrachten deze lessen mee. Het is aangenaam om te merken hoe leergierig de leerkrachten zijn en hoe ze happen naar nieuwe leermethoden en kennis. Verder zette ik mijn Kazou-kennis in om heel wat actieve spelen te voorzien voor de lessen ‘physical education’ en werkte ik mee rond leiderschap bij de ‘social club’.
Naast de Primary School ving ik op dat de Talent Academy binnenkort kooklessen zou opstarten. Na enkele gesprekken met Jack en Mama Rainbow bleek dat mijn opdien- en serveerkennis vanuit de horeca wel eens goed van pas zou kunnen komen. Een gedeelte uit de kooklessen bestond namelijk uit het opdienen van de gemaakte kunstwerken. Op enkele vrijdagen organiseerden we het pop-up Rainbow Talent Restaurant.
Voor een 20-tal gasten kregen de studenten van Talent Academy de kans om al hun kwaliteiten te laten zien. Samen met Jack stond ik als verantwoordelijke voor de zaal. Een unieke kans voor Jack en mezelf om een team van enthousiaste studenten te begeleiden en hen alle kneepjes van het vak te leren.
Tegen het einde van het semester werd ik getriggerd door de laatstejaars, wiens klasuitstap werd geannuleerd omwille van de Coronapandemie. De leerlingen vonden dit enorm jammer omdat zij er zo hard naar uit keken om samen met hun medeleerlingen op stap te gaan. Zowel Goveco, Jack als ik staken de hoofden tezamen om een oplossing te vinden. Zo kwamen we op het idee om een eindejaarsbal te organiseren, wat uiteindelijk een dag werd om nooit meer te vergeten. Op de website kan je het uitgebreid verslag hierover terugvinden. Nogmaals dank aan Goveco voor de financiële steun om deze prachtige dag te kunnen organiseren!
Verder kreeg ik vrijblijvend de kans om te overnachten op het internaat van Grade 8. Dit leek mij de ultieme kans om mij volledig te integreren in de leefwereld van de laatstejaars en zou ik op die manier ook een indruk kunnen bemachtigen over het leven van de leerlingen na school. Wel, ik moet zeggen, als je ooit de kans krijgt om te overnachten op het internaat? Gewoon doen! Je komt zo dicht te staan bij de leerkrachten en leerlingen. Dit is de ultieme gelegenheid om te vernemen wat er écht omgaat bij deze jongeren. Zo ving ik op dat er heel wat stress en onzekerheid heerste. Volkomen te begrijpen als je weet dat de zware nationale staatsexamens in aantocht waren. Om de druk toch een beetje te verlagen, organiseerde ik enkele spelavonden. Op deze momenten probeerde ik een groot spel ineen te steken en een avondsluiting om even tot bezinning te komen. Met het minimum aan materiaal en twee hoofdlampen speelden we tot laat door. Telkens was ik verbijsterd hoe enthousiast de leerlingen meededen. Alsof elk spel dat voor onze kinderen ‘gewoon’ is, daar een nieuwe wereld was die open ging. Na een 35 kampen als (hoofd)animator bij Kazou, kan ik met zekerheid zeggen dat ik nog nooit zo’n waardering en appreciatie heb mogen ontvangen als toen. Het waren ervaringen die ik voor altijd zal koesteren.
Tijdens de schoolpauze in april had ik na het vervolledigen van mijn thesis de vrije tijd om het Keniaanse vasteland te verkennen. Ik was wel al iets gewoon in Afrika, maar zelf met een matatu gaan rondcruisen doorheen het land was wel écht buitengewoon. De opties zijn er namelijk oneindig: van mountainbiken in Hells Gate National park, wandelen tot op de krater van Mount Longonot, tot safari’s met zicht op de Kilimanjaro of snorkelen tussen de dolfijnen. Het is er allemaal mogelijk.
Na een periode van drie maanden nam ik met spijt in het hart, maar opgeladen en voldaan, afscheid van het prachtige Diani. Ik ben dankbaar voor de vele vriendschappen die ik heb kunnen opbouwen, de mate waarin ik van alles heb mogen organiseren, de vrijheid die ik heb gekregen om mijn kwaliteiten in te zetten en de organisatie die mij 100% steunde in mijn Keniaans verhaal. Als je zelf ook op zoek bent naar een buitengewoon avontuur waar je je kwaliteiten wilt inzetten in een humanitair project, je openstaat voor een onderdompeling in de Keniaanse cultuur en zelf wilt groeien, de input en feedback die je geeft in rekening wordt genomen en waar de financiële middelen écht gaan naar het project en de kinderen zelf; dan is Rainbow4Kids DE aanrader!
